اینقدر ورقهای زندگی ام را بهم نریز حکم همان دل است که برای تو میتپد

من خوراک شبم

خوراک جاده های خلوت

خوراک موزیکای دارک و

خوراک سیگار ، پائیز و بالکن

من خوراک روزای سختم

که تهش میرسن به شبای بدتر

و من خوراکمه زمین بخورم

تا پاشم و واسم و دوباره از سر

من اینقدر تو منجلاب زندگی غرقم

که نمیدونم چند وقت زندگی کردم

فقط میدونم از دنیا باید بکشم

چون این همه راه نیومد پا پس بکشم

من عادت کردم به جنگیدن

به حرفای بی نمک و بد خندیدن